Donorwet een verbetering?

09 feb Donorwet een verbetering?

Over de nieuwe donorwet van Pia Dijkstra is al veel gezegd en gesproken. Zelf heb ik al op jonge leeftijd een donorcodicil getekend vanuit de gedachte dat ik graag zieke mensen help, als het kan, met mijn organen. Ik doe dat zonder aanziens des persoon, of iemand die gaat ontvangen wel bereid was te geven maakt me niet uit.

Wachtlijst

Je zult maar op de wachtlijst staan voor een nieuw orgaan, dat moet een vreselijke periode zijn. Ieder telefoontje kan de verlossing betekenen, ieder dag wachten is weer een dag dichter bij het onvermijdelijke. In de dialoog rond de donorwet worden naar mijn gevoel bijzondere argumenten van stal gehaald om voor of tegen te zijn. De overheid gaat er met mijn lichaam vandoor en “steelt” de organen eruit. Waarom redeneren we zo is mij een raadsel. Als je zo overtuigd bent dat je niet wilt doneren maak dat dan duidelijk.

Donorwet

De nieuwe donorwet draait het tekenen van het codicil om, als je niet tekent dan wordt je geacht donor te zijn. Wat mij betreft prima. De toezegging aan de Eerste Kamer dat nabestaanden nog steeds bepalen wat er gebeurt bevreemd me wel. Ik zou het naar vinden als mijn wil niet gevolgd wordt. In mijn geval acht ik de kans overigens heel klein, ik heb al lang geleden met mijn naasten besproken wat mijn wensen zijn, ik weet dat zij mijn wens zullen volgen. Ik zou hen niet in verlegenheid willen brengen als er iets onverwachts gebeurt.

Denk na als het kan

Hier zit nog een onderbelicht punt in de donordiscussie. Kennelijk praten we niet makkelijk over het einde van ons leven. Soms als we ouder worden bespreken we onze wens ten aanzien van het levenseinde maar als we jong zijn laten we de discussie maar achterwege. Je bent in de bloei van je leven, je geniet, je leeft, je ziet je kinderen opgroeien. Klinkt mooi en begrijpelijk. Dan ineens overkomt je iets. Een ongeval of een hersenbloeding. Daar lig je dan, je naasten geschrokken, moeten verwerken wat er gebeurd is. Juist op dat moment komt het erop aan. Als je naasten dan weten wat jouw wens is dan is het maken van een keus veel minder lastig. Het kan zelfs helend zijn als je weet dat je besluiten kunt nemen zoals de patiënt het gewild zou hebben. Als de arts op dat moment met de boodschap komt dat herstel niet meer mogelijk is schrik je natuurlijk nog steeds, maar je kunt besluiten in de geest van. Maak van dit gesprek niet een eenmalig gesprek, bespreek af en toe eens hoe je er later over denkt.

Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt doen

Als we allemaal onze verantwoordelijkheid nemen en snel bespreken wat we willen dan wordt het invullen van een codicil een kleine stap. Wat zou het mooi zijn als we van alle inwoners weten wat hun besluit is. Laat je naasten niet in onzekerheid verkeren.

Wijsheid voor de 1e Kamer leden

Ik wens de leden van de eerste kamer veel succes bij het uitbrengen van hun stem en dank Pia Dijkstra voor haar tomeloze inzet de positie van mensen die wachten op een donor te verbeteren. Ik hoop dat we dinsdag een stap zetten met een nieuwe donorwet.