In de Volkskrant van 19 oktober j.l. ( http://www.volkskrant.nl/opinie/voer-ook-een-eigen-risico-in-voor-second-opinion~a4398035/) schreef San Oei, orthopedisch chirurg een betoog over het fenomeen second opinion. Als je het stuk leest dan bekruipt je het gevoel dat vrijwel alle patiënten die te maken hebben met een ingewikkelde ziekte om een second opinion vragen. De bijdrage heeft een primair economische inslag, mensen maken kosten om niets, consumeren maar, verzekeraars stimuleren dit ongebreideld.

In 2013 schreef ik al een bijdrage over de second opinion (http://wp.me/p3lA25-46), toen had de Orde van Medisch Specialisten een vergelijkbaar betoog geschreven als Oei nu.

Waarom weten artsen toch zo goed wat goed is voor de patiënt en stelt men zich niet de vraag waarom wil deze patiënt ook de mening van een andere arts horen?

Wat weten we over de second opinion? Ik heb daar weinig over kunnen vinden en moet het doen met mijn eigen rol als patiënt. Ik kan me heel goed voorstellen dat patiënten, zeker als het gaat om ingrijpende behandelingen, wat langer na willen denken over het behandelplan. Moet ik bij aandoening x kiezen voor een operatie of juist een medicamenteuze behandeling? Het gaat om je lichaam, je kunt daar vaak maar eenmaal in snijden. Goed nadenken is soms verstandig. Tegenover je zit een arts die er jaren voor gestudeerd heeft om jou het voorstel te doen. Dan is het toch logisch dat jij daar even wat meer tijd voor wilt hebben? Niet iedere arts denkt er hetzelfde over, meerdere mensen hebben samen een betere oplossing. Einde citaat

Waarom herhaalt Oei de visie van de Orde uit 2013? Ik snap het niet.

Ik zie wel een patroon waarin aanbieders van zorg, professionals, maar ook leveranciers, erg goed lijken te weten wat de patiënt (of klant) nodig heeft. Deze opvatting wordt op de patiënt geprojecteerd als de waarheid en de mening van de patiënt. Je verplaatsen in de gedachten van de patiënt is ingewikkeld. Hoe kijkt hij naar zijn ziekte en het plan van de arts om iets te doen? Betrek patiënten veel meer bij het vormen van een mening hierover en stop met projectie.

Ik denk dat dit veel kan opleveren. Er zal zeker een aantal malen om een second opinion gevraagd worden omdat de patiënt de arts niet vertrouwt of begrijpt. Als we het mechanisme beter kennen en als de arts zijn gedrag hierop aanpast kan het aantal verzoeken afnemen.

De second opinion ten laste brengen van het eigen risico als strafmaatregel is te zot voor woorden dokter Oei. Straf nooit diegene die slechts reageert op uw voorstel maar zoek de oplossing bij u zelf.