29 okt Voltooid leven
Geplaatst op 13:57h
in
Management
door gerbenw
Het was indrukwekkend toen Edith Schippers het kabinetsstandpunt over voltooid leven in Nieuwsuur presenteerde. Indrukwekkend omdat over zo’n persoonlijk thema zoveel tegenstellingen kunnen bestaan, zoveel interpretaties en opvattingen. Indrukwekkend omdat er een grote groep mensen is voor wie dit nieuws als bevrijdend wordt ervaren.
Mijn vader heeft de afgelopen jaren opgeschreven hoe hij aankijkt tegen zijn eigen levenseinde. Ieder jaar groeit dit document en verschuiven zijn inzichten. Hij is duidelijk, “ik wil zoveel mogelijk regie over mijn einde”. Als je er dan over spreekt kom je onvermijdelijk ook te praten over de risico’s van de uitvoering. Als je erbij bent en hand en spandiensten verricht kom je nu in een juridisch lastige positie terecht met lange onzekerheid. Naasten moeten er dan voor kiezen niet aanwezig te zijn bij intiems.
Het kabinetsplan biedt niet alleen ruimte aan de mensen die hun leven voltooid vinden maar ook aan de familie en direct betrokkenen. Ik ben daar erg blij mee. Mijn vader is nog wel kritisch over de rol van artsen in de uitvoering, dat ervaart hij als een beperking van zijn zelfbeschikkingsrecht.
Afspraken maken over voltooid leven hoort bij een fatsoenlijk land wat ook lastige dingen durft te regelen. Euthanasie, abortus en voltooid leven, ethische kwesties die vragen om een antwoord. Maak je er geen afspraken over dan gaat de praktijk gewoon door maar in de achterkamertjes. We doen dit ook zorgvuldig en willen geen ruimte bieden aan impulsen. We zijn in staat hierover goed met elkaar in gesprek te zijn..
Ik heb veel respect voor overtuigingen uit Christelijke hoek en geef hen ook ruimte maar wil zelf mijn eigen afspraken kunnen maken.
In de reportages waar oudere mensen aan het woord komen die hun leven als voltooid beschouwen raak ik iedere keer weer onder de indruk. Weloverwogen geven ze helder aan waarom hun grens bereikt is.
Des te storender zijn de reacties dat ruimte voor voltooid leven de deur open zet om mensen die niet meer meetellen in de samenleving een makkelijke uitweg te bieden. Ik heb hier allerlei beelden bij, beelden uit lang vervlogen tijden die hopelijk nooit meer terug komen. In ons bestel is een overheid er niet op uit om zo’n soort uitweg te bieden aan werklozen, verslaafden, gehandicapten etc.
Het debat over het wetsvoorstel wordt nog ingewikkeld genoeg. Het goed formuleren van de teksten in de wet kost tijd. Ik verwacht dat onze kamerleden een respectvolle bijdrage leveren, een bijdrage met oprechte belangstelling voor de mening en gevoelens van elkaar.
Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.