Nu wordt de schuld gelegd bij bestuurders, directeuren en managers. Ze verdienen teveel, ze graaien en er zijn er teveel van.

Natuurlijk als bestuurder ben je eindverantwoordelijk voor de zorg. Ik draag die verantwoordelijkheid met plezier. Sommige reacties op de IGZ publiciteit van de kant van bestuurders zijn gewoon fout. Boos worden op de inspectie is wel het laatste wat je moet doen. Hugo Borst uitnodigen voor een kopje koffie als reactie op zijn stuk in het AD, niet doen. Als je geknipt wordt dan moet je stil zitten.

http://www.ad.nl/nieuws/borst-over-verpleeghuizen-vergeef-me-mijn-frustratie~ab3113b5/

Ik zie zo voor me wat er gebeurd in die instellingen die onder het vergrootglas liggen. Meer snelle acties, meer protocollen, in korte tijd verbeteren. Dit moet nu net niet gebeuren. Je moeten je richten op vertrouwen, ruimte geven. Dat kost tijd. Misschien gaat het nog wel wat slechter om daarna beter te worden.

De bedoelingen van alle media zijn ongetwijfeld oprecht.  Door de onafhankelijke journalistieke rol te vervullen krijg je aandacht, dat is vaak goed.

Toch heb ik ook dubbele gevoelens bij wat er nu gebeurd.

Ik richt me dan op een aspect, de aantrekkelijkheid van de zorg voor mensen om er te werken. De zorg heeft al jaren te maken met negatieve publiciteit.  Recent was het de huishoudelijke hulp, nu de ouderenzorg. Wie zou er nog willen werken in de zorg? Tekort aan personeel vereist een aantrekkelijke sector. Goed werk, zinvol werk, ruimte om je te ontplooien. Het klinkt zo mooi. Je moet als aanbieder dan wel verzekerd zijn van instroom van voldoende en goede medewerkers.

Na deze week kan iedereen voorspellen dat de twijfelende schoolverlaters niet snel zullen kiezen voor een baan in de zorg.

Kunnen VWS, de IGZ en de instellingen niet samen met de media aan de slag om ook te laten zien hoe mooi het werk in de zorg is, hoe mooi het is om iets voor mensen te kunnen doen. Laten we ons richten op deze kant. Dat leidt tot duurzame verbetering. Nu investeren loont.